Tijdens de oorlog mocht de Poolse Irena Sendler van de Nazi’s als loodgieter werken in de riolen onder het getto van Warschau. In de dubbele bodem van haar gereedschapskist smokkelde zij joodse baby’s naar buiten. Kleuters nam zij mee in een jute zak op haar rug. Haar hond had zij getraind hard te blaffen als de nazi’s haar in en uit het getto lieten. Het agressieve geblaf overstemde dan het huilen van het kind in haar bagage. Zo kon Irene 2500 kinderen redden.

Eén keer werd zij betrapt. Voor straf braken de nazi’s haar benen en armen. In een glazen pot verborg zij een lijst met namen en adressen van de kinderen en hun ouders. Na de oorlog heeft zij geprobeerd de kinderen terug te brengen bij hun ouders van wie maar enkelen hebben overleefd. Een aantal van ‘haar’ kinderen ging na 1945 naar Israël. In 2009 overleed Irena in alle bescheidenheid op 98-jarige leeftijd. Een paar cliënten van AMCHA zullen haar nooit vergeten.